A well kept secret in Ghent we want to share

Het heeft zijn tijd geduurd… de leraar tuinbouw van de Steinerschool, beheerder van deze tuin was zogezegd ziek. Maar uiteindelijk – nadat we hem gezond en wel betrapten in de tuin – is het ons gelukt om een overeenkomst te bereiken met hem en de directie van de Steinerschool en kunnen we beginnen tuinieren is deze groene woestenij. We mogen het tuinmateriaal van de school gebruiken tegen een redelijke vergoeding. Er is een grote tank met regenwater, een toilet, een ruim tuinhok om te schuilen in de regen… er kan worden gecomposteerd. Opportuniteiten zat. Wie alsnog de groene trein wil halen in de wijk Heirnis-Macharius-Scheldeoord kan zich inschrijven via het Mee doen en mee beslissen. The whistle has been blown.

Biologische waarderingskaart Geopunt

Biologische_Waarderingskaart_Geopunt

Meer biologische waarderingskaarten Lees verder “A well kept secret in Ghent we want to share”

Wat liep er mis met de beginnersgroep van december 2014 tot maart 2015?

Tussen de eerste bijeenkomst in Herberg Macharius in december 2014 en Maart 2015 is er een en ander misgelopen, waardoor de beginnersgroep uitdunde. Een persoonlijke evaluatie van de coördinator hieronder.

Hoe is het zo kunnnen mislopen? Er zijn tal van factoren die een rol speelden bij het afkalven van de beginnersgroep:
(1) Ik wou het project zo snel mogelijk doorgeven aan de jongeren in de wijk. Ik vond dat het niet aan mij was en heb toen veel te snel, reeds bij de tweede bijeenkomst, de taak van voorzitter doorgegeven aan een groep jonge mensen die in dezelfde cité woonden in mijn straat. Ook het delegeren van het opzetten van een mailinglist op de tweede bijeenkomst was niet wel overwogen. Ik kende Berre D.V. sedert de jaren negentig. Hij was een regelmatige bezoeker van het internetlab KnoopPunt destijds, zoals vele aankomende informatici die weinig plaatsen vonden in België waar ze iets over Internet konden leren. Hij was ook een van de eigenaars van de luxueuse appartementen in het Lousbergs.

Misschien was mijn grootste fout toen mijn weigering de leiding te nemen. Leiden en lijden, ik zag het niet zitten. Ik kende het van eerdere initiatieven maar al te goed, twee burn-outs later.

(2) Ook duurde het vier maand voor de groep uiteindelijk zicht hadden op een plek om te beginnen tuinieren. In Juni konden we er direct invliegen.

(3) De doelstellingen waren te wazig geformuleerd. Iemand stelde zelfs de samenwerking voor met een puur commercieel project.

Ontwerp voorkant flyer verdeeld in November 2014

Lees verder “Wat liep er mis met de beginnersgroep van december 2014 tot maart 2015?”

Telen in bakken en automatisch bevloeien

Locatie

Praktische Permacultuur

 

Bij het ontwerp van deze bakken is geprobeerd de manier na te bootsen waarop planten in de vrije natuur water opnemen uit de omgeving en uit de grond. Een boom, struik of kruid absorbeert vooral water via zijn wortels langs cappilaire kanaaltjes in de grond wanneer het daar nood aan heeft.

Miezerige regen is ideaal om de grond vochtig te houden maar sproeien  is daarmee niet te vergelijken. Het staat eerder gelijk aan een plensbui en dat is niet goed voor de grond. Klei- en  leemgrond houden vocht lang vast, maar in zandgrond, overwegend in Vlaanderen, zakt het water snel naar de diepere grondlagen, onbereikbaar voor de planten.

Door veel te sproeien spoelt men de wortels, waardoor ze minder gehecht raken. In gronden die geen water kunnen vasthouden worden ook telkens kleine partikels belangrijke mineralen meegesleurd.

Het ontwerp van de bakken maakt gieten overbodig. Bij echt overvloedige regen kan het te veel aan water via een overloop aan de grond terug gegeven worden. Het water dat de plant nodig heeft wordt opgeslagen in een dikke laag zeezand die door een buizenstelsen vochtig wordt gehouden.

Het systeem is gebaseerd op het principe van capilariteit. In de bodem worden capillaire buisjes gevormd door de aaneenschakeling van kleine holten die er tussen de bodemdeeltjes zijn. Het grondwater kan dan via die kanaaltjes opstijgen. Vergelijk met een vloeipapier dat je met een hoekje in de inkt steekt of laat je dweil eens op de rand van je emmer hangen met een tip in het water. Na een tijd krijg je een plas naast je emmer.

Een gedeelte van dat opstijgend water bereikt via de fijnste buisjes zelfs het bodemoppervlak en kan er verdampen. In de bovenste 20-30 cm is er een evenwicht tussen kanaaltjes met opstijgend water, en die met lucht. Dit is ideaal voor de plantenwortels. Uit de kennis van de grootte van de minerale gronddeeltjes kan afgeleid worden dat die kanaaltjes fijner zijn naargelang de grond dichter is.

En dan is er altijd het eeuwige probleem: “Hoeveel keer geef ik de plantjes water?” Dagelijks begoten planten worden afhankelijk van je watergift. Hun wortelstelsel blijft oppervlakkig. Hoe minder men giet hoe dieper planten gaan wortelen. Maar, hoeveel minder? Dit zijn hoofdbrekens die je niet meer hebt met het voorgestelde bakkensysteem. Daar zuigt een plant enkel het water op dat ze nodig heeft. Een stelsel buizen van 100 mm diameter en 20 m. lang kan 157 liter reserve bevatten.

Foto’s met een beetje uitleg

IMG_20150308_175727
Inlaat voor bevloeiingsbuis. Deze buis loopt zig-zag onderaan de bak en is afgesloten met een doorlaatbaar doek. Ze dient tevens als reservoir voor de bevloeiing

Lees verder “Telen in bakken en automatisch bevloeien”

Composthoop met warmtewisselaar, een beknopte inleiding

Deze basisregels van composteren vond ik op de site van Velt. In hun Handboek Ecologisch Tuinieren worden er maar liefst 33 bladzijden aan gewijd (p. 105-138). Een goede video vind je hieronder. Stel vertaling in het Nederlands in als Engels je niet zo ligt. Over de verhouding stikstof/koolstof vind je hier een goed artikel.

Onze groep moet nog ervaring opdoen met composteren, dus nu al direct warmte opwekken met compost is waarschijnlijk wat te hoog gegrepen, maar het kan en het werkt perfect. Lees verder “Composthoop met warmtewisselaar, een beknopte inleiding”