Telen in bakken en automatisch bevloeien

Locatie

Praktische Permacultuur

 

Bij het ontwerp van deze bakken is geprobeerd de manier na te bootsen waarop planten in de vrije natuur water opnemen uit de omgeving en uit de grond. Een boom, struik of kruid absorbeert vooral water via zijn wortels langs cappilaire kanaaltjes in de grond wanneer het daar nood aan heeft.

Miezerige regen is ideaal om de grond vochtig te houden maar sproeien  is daarmee niet te vergelijken. Het staat eerder gelijk aan een plensbui en dat is niet goed voor de grond. Klei- en  leemgrond houden vocht lang vast, maar in zandgrond, overwegend in Vlaanderen, zakt het water snel naar de diepere grondlagen, onbereikbaar voor de planten.

Door veel te sproeien spoelt men de wortels, waardoor ze minder gehecht raken. In gronden die geen water kunnen vasthouden worden ook telkens kleine partikels belangrijke mineralen meegesleurd.

Het ontwerp van de bakken maakt gieten overbodig. Bij echt overvloedige regen kan het te veel aan water via een overloop aan de grond terug gegeven worden. Het water dat de plant nodig heeft wordt opgeslagen in een dikke laag zeezand die door een buizenstelsen vochtig wordt gehouden.

Het systeem is gebaseerd op het principe van capilariteit. In de bodem worden capillaire buisjes gevormd door de aaneenschakeling van kleine holten die er tussen de bodemdeeltjes zijn. Het grondwater kan dan via die kanaaltjes opstijgen. Vergelijk met een vloeipapier dat je met een hoekje in de inkt steekt of laat je dweil eens op de rand van je emmer hangen met een tip in het water. Na een tijd krijg je een plas naast je emmer.

Een gedeelte van dat opstijgend water bereikt via de fijnste buisjes zelfs het bodemoppervlak en kan er verdampen. In de bovenste 20-30 cm is er een evenwicht tussen kanaaltjes met opstijgend water, en die met lucht. Dit is ideaal voor de plantenwortels. Uit de kennis van de grootte van de minerale gronddeeltjes kan afgeleid worden dat die kanaaltjes fijner zijn naargelang de grond dichter is.

En dan is er altijd het eeuwige probleem: “Hoeveel keer geef ik de plantjes water?” Dagelijks begoten planten worden afhankelijk van je watergift. Hun wortelstelsel blijft oppervlakkig. Hoe minder men giet hoe dieper planten gaan wortelen. Maar, hoeveel minder? Dit zijn hoofdbrekens die je niet meer hebt met het voorgestelde bakkensysteem. Daar zuigt een plant enkel het water op dat ze nodig heeft. Een stelsel buizen van 100 mm diameter en 20 m. lang kan 157 liter reserve bevatten.

Foto’s met een beetje uitleg

IMG_20150308_175727
Inlaat voor bevloeiingsbuis. Deze buis loopt zig-zag onderaan de bak en is afgesloten met een doorlaatbaar doek. Ze dient tevens als reservoir voor de bevloeiing

De onderste laag is 20 cm zeezand, De bovenste laag is minimaal 20 cm teeltaarde die 10% compost bevat en een gedeelte klei om de mineralen te hechten.
De onderste laag is 20 cm zeezand, De bovenste laag is minimaal 20 cm teeltaarde die naast potgrond, 10% compost bevat en een gedeelte klei om de mineralen te hechten. De capillariteit zorgt ervoor dat het water kan opstijgen en zo kan opgenomen door de planten in de bak.
De teeltaarde wordt luchtig gehouden door pieren die toegevoegd zijn.
De teeltaarde wordt luchtig gehouden door pieren die toegevoegd zijn. Onderaan de bak ligt eerst worteldoek met daarboven ondoordringbaar plastiek. Overmatig vocht door regen wordt zijwaarts afgevoerd boven de zeezand-laag.
Als je de dop afvijst kan je controleren of er nog water in het systeem aanwezig is. Drie maal aanvullen per jaar volstaat.
Als je de dop afvijst kan je controleren of er nog water in het systeem aanwezig is. Bijvullen als de buis leeg staat.
IMG_20150314_125121
Je kan de bak indelen in telkens drie vakken voor wisselteelt, waarbij telkens een vak leeg gelaten wordt.
IMG_20150308_175441
Op de bakken kan je ook koepels zetten en er zo een koude serre van maken.

Stadslandbouw voor iedereen

Een gedachte over “Telen in bakken en automatisch bevloeien

Reacties zijn gesloten.