Tussen de eerste bijeenkomst in Herberg Macharius in december 2014 en Maart 2015 is er een en ander misgelopen, waardoor de beginnersgroep uitdunde. Een persoonlijke evaluatie van de coördinator hieronder.
Hoe is het zo kunnnen mislopen? Er zijn tal van factoren die een rol speelden bij het afkalven van de beginnersgroep:
(1) Ik wou het project zo snel mogelijk doorgeven aan de jongeren in de wijk. Ik vond dat het niet aan mij was en heb toen veel te snel, reeds bij de tweede bijeenkomst, de taak van voorzitter doorgegeven aan een groep jonge mensen die in dezelfde cité woonden in mijn straat. Ook het delegeren van het opzetten van een mailinglist op de tweede bijeenkomst was niet wel overwogen. Ik kende Berre D.V. sedert de jaren negentig. Hij was een regelmatige bezoeker van het internetlab KnoopPunt destijds, zoals vele aankomende informatici die weinig plaatsen vonden in België waar ze iets over Internet konden leren. Hij was ook een van de eigenaars van de luxueuse appartementen in het Lousbergs.
Misschien was mijn grootste fout toen mijn weigering de leiding te nemen. Leiden en lijden, ik zag het niet zitten. Ik kende het van eerdere initiatieven maar al te goed, twee burn-outs later.
(2) Ook duurde het vier maand voor de groep uiteindelijk zicht hadden op een plek om te beginnen tuinieren. In Juni konden we er direct invliegen.
(3) De doelstellingen waren te wazig geformuleerd. Iemand stelde zelfs de samenwerking voor met een puur commercieel project.
(4) Onderschatting van het sectarisme tussen Velt en aanhangers van Permacultuur. Een van de drie eerder genoemde groep jongeren was lid van Velt. Velt werd uitgenodigd op de tweede vergadering om zijn werking voor te stellen. Op de tweede vergadering werd dan ook beslist om onder de vleugels van Velt verder te werken. Er werd een bezoek naar de Samentuindag van Velt georganiseerd. Daar ging ik naartoe met het drietal dat ik gevraagd had de tweede vergadering te coördineren.
Maar in plaats van de anderen te betrekken en een wisselend voorzitterschap te organiseren speelde een iemand in die groep van drie liever ‘cavalier seul’ met de andere twee als passieve supporters. Klap op de vuurpijl, op de derde vergadering gaf ze al verstek zonder de fakkel van het voorzitterschap te hebben doorgegeven. Reden onduidelijk, maar op de derde vergadering was ook Esmeralda Borgo uitgenodigd die een uiteenzetting van een half uurtje kwam geven over Permacultuur. Esmeralda Borgo woont in de Karperstraat. Ze is naast de Vlaamse Permacultuur guru ook een buur en voor mij al een heel lange kennis. Ik spreek mij niet uit over Permacultuur, biologische tuinieren of eco-modernisme. Ze hebben allemaal hun verdienste wat mij betreft.
Maar wat we niet beseften op dat moment is dat op dat moment VELT (biologisch tuinieren) haar contract voor educatie met Stad Gent was kwijtgespeeld ten voordele van het Voedselbos (Permacultuur). Maar zo had blijkbaar niet iedereen dat begrepen en werden we het slachtoffer van een vete waar we niets mee te maken hadden.
(5) Onderschatting van de politieke scherpslijpers in de groep. Affiliatie NVA, wat dacht je?
Ik heb de vergadering, die opeens zonder voorzitters viel, dan maar zelf minutieus voorbereid en iedereen de kans geboden punten op de agenda te zetten. Nogal wiedes dat daar ook een voorstel over continuïteit en gestructureerd vergaderen bij zat. Dit was niet naar de zin van Mieke die het leiderschap van de groep opeiste. Rechtstaand dreigde ze de vergadering te verlaten als dit punt ook maar in overweging werd genomen.
Haar standpunt was dat tuinieren slechts een hobby was geheel en al een vrijwillige bezigheid en dat regels de sfeer van spontaneïteit van haar hobby in de weg stonden. Organisatie en democratische afspraken waren uit den boze. Daarbij werd ze bijgevallen door Berre D.V. die letterlijk stelde: “Je kan toch tuinieren zonder democratie ook.”
Berre D. V. had op de vorige bijeenkomst de opdracht gekregen een ‘mailinglist’ op te zetten. Maar in plaats van een software te installeren waar iedereen zich zelf kon inschrijven en uitschrijven, had hij er een distributielijst gemaakt die enkel door hem zelf kon bijgewerkt worden. Toen er enkele mensen zagen dat een buurttuin toch niet hun ding was en de mailinglijst wilden verlaten stonden ze natuurlijk machteloos. Dit zorgde voor een overbodige stroom van mails die inhoudelijk niets bijbrachten en die natuurlijk wrevel veroorzaakten bij degenen die het wel serieus meenden. Achteraf stel ik mij daarbij de vraag of Berre D.V. als professionele informaticus bewust de boel in het honderd liet lopen en daar alleen zat om het project te doen mislukken met het oog op een eventuele ontwaarding van zijn eigendom in het voormalig Lousberggesticht.
Aangemoedigd door die bijval nam Mieke ongevraagd het voorzitterschap (1) van de vergadering en maakte er daarna zelf een eenzijdig subjectief verslag van, iets wat ingaat tegen alle regels ooit geformuleerd ivm democratisch en effectief vergaderen. Ik formuleerde daar een kritiek op via mail, en misschien was dat beter face to face gebeurd, maar dat haar aanpak niet werkte werd al gouw duidelijk. Van de tien punten die volgens haar besloten waren werder er maar drie uitgevoerd. Door mezelf. De rest had afgehaakt.
Op de mailinglist werd een hetze tegen mij gelanceerd door iemand die kooklessen geeft voor Velt en daar ook in het bestuur zit, maar die nog nooit naar een vergadering was geweest, maar er desalniettemin een oordeel over had. Iemand anders, maar deze keer met een duidelijke politieke agenda(2) sloot zich daar onmiddellijk bij aan en de toon was gezet. Deze e-mail ‘thread’ is gedocumenteerd en zit in het archief (3) van de mailing list hier. Onderaan beginnen lezen om het te begrijpen.
Een van de lessen die ik uit dit gebeuren trok was dat we zoveel mogelijk face to face moesten overleggen en eerder vroeg dan laat aan de slag moesten (doe-participatie). Digitale communicatie wou ik verhuizen naar een gesloten blog. Mailinglists kunnen heel snel uit de hand kunnen lopen blijkt uit heel wat onderzoek.
Tot aan de derde vergadering van de beginnersgroep waren er telkens 10 à 12 mensen aanwezig. Je kon nog niet echt van een groep spreken want elke vergadering waren het telkens weer andere mensen die aanwezig waren. Er had zich nog geen kerngroep gevormd, en dat was een primair probleem.
Op de vierde AV waren maar vier mensen aanwezig. Ik, twee van de drie mensen die ik gevraagd had om te coördineren en nog iemand. Op die vergadering was ook de voorzitter van Velt Gent aanwezig. Op zijn voorstel werd nog geprobeerd een vijfde vergadering te beleggen, maar die is er nooit gekomen. Uiteindelijk moest ik het project terug op gang proberen trekken met de steun van P. D., M. en C., wat uiteindelijk ook gelukt is.
(1) Leuke anekdote, toen duidelijk was dat ze niets had voorbereid vroeg ze aan mij wat er op de agenda stond.
(2)Karen De Looze is beleidscoördinator van het Rodenbachfonds de culturele poot van de NVA
(3) Je kan het archief bekijken via de informatiepagina, aanloggen met jouw e-mailadres en paswoord op de lijst.
De Lochtingen 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.